Үндэсний статистикийн хорооноос оны өмнө ядуурлын түвшинг 27.8 хувь буюу хоёр жилийн өмнөхөөс 0.6 хувиар буурсан гэдэг тоцоолол танилцуулсан билээ. Ингэхдээ өрхийн гишүүний сарын хэрэглээ 184 000 төгрөгөөс бага байвал ядууд тооцсон гэж зарласан. “Буурсан” гэдэг үгэнд их л ач холбогдол өгсөн энэ судалгааны мэдээллийг хараад өөрийн эрхгүй тоо бодоход хүрсэн юм. “Тоо бодсон”, “Тэнгэр харсан” бичлэг гэхээр хэвлэлийнхэн андахгүй. Редакц бол ийм бичлэгт дуртай биш. Гэхдээ сэтгүүлчид нь тооцоолж байгаад юм гаргачих санаатай байнга л тооцоолж, харьцуулж байдаг жамтай.
Монгол Улсад 2018 онд 904 900 ядуу хүн байсан бол 2020 онд 903 400 болж 1500-гаар буурчээ. Өөрөөр хэлбэл жилд дунджаар 750-иар буурсан байна.
2018 онд нэг хүнд дунджаар хэрэглээндээ 310 400 төгрөг зарцуулж байсан бол хоёр жилийн дараа 311 100 болж 700 төгрөгөөр өсжээ. Жилийн дундаж өсөлт нь 350 төгрөг. Улаанбаатар хотын тухайд 339 800 байснаа 339 100 болж 800 төгрөгөөр буурсан, Улаанбаатар хотоос гадна найман аймагт ядуурал өссөн. Ядуурлын түвшинг аймаг нийслэлээр гаргахад хамгийн ядуу аймаг /Говь Алтай/ 42.4 хувьтай.
Ингээд бодож бодож эцэст нь ядуурал буурсан гэсэн дүнг статистикчид маань яаж ийгээд гаргаж чаджээ. Гэхдээ инфляц хаачсан бэ. Зүй ёсны энэ асуултыг хүмүүс шууд асуух вий гэсэн мэт 2018 оны ядуурлын босгыг зарласангүй. Зэрэгцүүлсэн үнэ бодитой эсэхийг харах боломж олгосонгүй. 2020 онд нэг хүний хэрэглээг 184 000 төгрөгөөр тооцсон, харин 2018 оныхыг хэрхэн тооцсон нь тодорхойгүй. Албан ёсны цахим хуудаст тавигдсан албан мэдээнд ч алга. Харин дээр жаахан задлаж танилцуулсан тооцоолол бүгд байна лээ.
Товчхондоо, манай яруу алдарт статистикчид ажлаа сайн хийсэн ч жаахан л задлахад Монголын нийгэм баян, ядуу гэсэн хоёр хэсэг л хуваагдахаар эрчимтэй тэмүүлж байгааг энэ удаагийн судалгааны дүн хангалттай харуулав. Хэдэн сая ам.доллараар зураг авч хадгалдаг баячуудын хэрэглээг нялзаагаад, нялзаагаад монгол хүний сарын дундаж хэрэглээ 311 000 төгрөгөөс хэтэрсэнгүй.
Хүн амын амьжиргааны доод түвшин гэдэг нь хэрэглээний доод хэмжээг мөнгөн хэлбэрээр илэрхийлснийг хэлж буй юм. Харин хэрэглээний доод хэмжээ гэдэг нь хүний нэн тэргүүний зайлшгүй хэрэгцээг хангах хүнсний болон хүнсний бус хэрэглээний сагсаар тодорхойлсон бараа, үйлчилгээний шинжлэх ухааны үндэслэлтэй тогтоосон тоо, хэмжээг хэлдэг. Хуулиараа бол хүн амын амьжиргааны доод түвшинг жилд нэгээс доошгүй удаа Үндэсний статистикийн газраас тодорхойлдог. Шинээр тодорхойлох хугацаа нь болчихсон ч бодит мөнгөн орлого буурсан дээр амьжиргааны доод түвшин нэмэгдчихвэл илүү муухай харагдчих гээд байсан юм болов уу гэсэн хар төрснийг нуугаад яах вэ. Гэвч тэр муухай чинь яг одоогийн байгаа байдал шүү дээ.
Статистикийн мэдээллийг бодитой буюу үнэн, хийсвэр буюу худал гэсэн хоёр ангилалд хувааж болно. Судалгаа хийж,тогтоосон өрхийн тоо, өрхийн орлого, амьжиргааны баталгаажих доод түвшин бол бодит мэдээлэл. Харин нэг хүнд ногдох бодит мөнгөн орлого, нэг хүнд ногдох ДНБ гэх мэт нь баячуудын орлогыг хүн амын тоонд хуваагаад гаргачихдаг учраас хийсвэр. Тиймээс улсын хэмжээнд ядуурал 27.8 хувь болж өмнөх 2018 оныхоос 0.6 хувиар буурсан гэдэг нь хийсвэр, бодит бус мэдээлэл юм.
Х.Батсайхан
Эх сурвалж: Eagle.mn